Öldü iki dakika önce…

Öldü iki dakika önce
Yapayalnız kaldı, ruhunu yitirince
Geceymiş, tekbaşınaymış, ona ne…
Öldü dedim ya size
Ruhunu diyorum, yitirdi.
Sevdadan mı..? Değil
Hayat kavgası mı..? Değil
Öldü dedim ya size
Daha ne diyeyim.

Sebepsiz kaçışlar planladı durdu hep
En sonunda başardı
Ruhumdan kurtuldu
Yeni bir ruha bürünene dek
Bedenim öksüz kalakaldı
Ne istedi ruhumdan, neden kıydı
Sormayın bana, sormayın dedim size
Bırakalım da bunu, kulak kabartalım
Neler söyledi yüreğim…

Ey ellerimden akıp giden zaman
Gözlerimden damlayan gençlik
Ellerimle harcını kardığım umutlarım
ve inşasına başlayamadığım
Sıcacık evim… onsuz

Sen, ey sevdiğim gitmektesin
Kapısı ardına dek açık yüreğimin
Sonbaharı yaşamadan kış doldu ceplerime
Hergün kar yağdı da
O karda yürüyemiyorum artık
Hayır! hasta falan değilim
Hayır! O’nu delicesine sevmekteydim
Hepsi bu…

Üşüdükçe içime kapanıyorum
kapandıkça yazıyorum, yazıyorum, yazıyorum.
Sonra sinirlenip yazdıklarımla
Yalnızlığımı yakıyorun, ağlıyorum.
Gözlerden uzak olmalıyım ben
Sözcükler ulaşmamalı
Duymamalıyım o garip şiirleri
Bir saatlik derin bir uyku için
Herşeyi vermeliyim
Hem telefonlarımı da kapattım
Tüm terkedilmişliklerimi de
Yanıma aldım gidiyorum şimdi.

Ufacık bir çocuk gördüm yolda giderken
Ufacık bir öpücük kondurdum yanağına
Üşüdüm…

İhtimal ki, arkamdan kimse bakmıyordur
Evet evet.. gitmeliyim artık
Ama ne acı
O öldü iki dakika önce
Benim için…

M. Kaan METE